تجارت کالا

در حالی که تمام تلاش ها برای پیروی از قوانین سبک استناد انجام شده است، ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد. لطفاً در صورت داشتن هر گونه سؤال به کتابچه راهنمای سبک مناسب یا منابع دیگر مراجعه کنید.

ویراستاران ما آنچه را که ارسال کرده‌اید بررسی می‌کنند و تعیین می‌کنند که آیا مقاله را اصلاح کنید یا خیر.

در حالی که تمام تلاش ها برای پیروی از قوانین سبک استناد انجام شده است، ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد. لطفاً در صورت داشتن هر گونه سؤال به کتابچه راهنمای سبک مناسب یا منابع دیگر مراجعه کنید.

ویراستاران ما آنچه را که ارسال کرده‌اید بررسی می‌کنند و تعیین می‌کنند که آیا مقاله را اصلاح کنید یا خیر.

تجارت کالا، تجارت بین المللی کالاهای اولیه. چنین کالاهایی مواد خام یا نیمه تصفیه شده ای هستند که ارزش آنها عمدتاً منعکس کننده هزینه های یافتن، جمع آوری یا برداشت آنها است. آنها برای پردازش یا ادغام در کالاهای نهایی معامله می شوند. به عنوان مثال می توان به نفت خام، پنبه، لاستیک، غلات و فلزات و سایر مواد معدنی اشاره کرد.

از سوی دیگر، محصولات تولیدی، مانند ماشین‌آلات و پوشاک، محصولاتی را تشکیل می‌دهند که ارزش آنها تا حد زیادی منعکس‌کننده هزینه فرآیندهای تولید است. چنین فرآیندهای تولیدی سهم نسبتاً کمی در ارزش کالاهای اولیه دارند که قبل از معامله، پردازش کمی را تجربه می کنند.

کالاها و بازارهای کالا اصطلاحاتی هستند که به عنوان مترادف برای کالاهای اولیه و بازارهای این گونه کالاها استفاده می شوند.

بازارهای کالاهای اولیه

تجارت کالاهای اولیه ممکن است به شکل یک مبادله معمولی کالا در قبال پول مانند هر معامله روزمره (که از نظر فنی به عنوان تجارت در "واقعی" نامیده می شود)، یا ممکن است از طریق قراردادهای آتی انجام شود. قرارداد آتی توافقی است برای تحویل یا دریافت مقدار معینی از یک کالا با قیمت توافقی در زمان مشخصی در آینده. تجارت کالاهای واقعی به میزان قابل توجهی کاهش یافته و در بسیاری از موارد (مانند بازارهای لیورپول در پنبه و غلات) حتی متوقف شده است.

عملیات بازار

بخش عمده ای از معاملات کالا در قراردادهای تحویل آتی است. هدف از معامله در معاملات آتی یا بیمه کردن در برابر ریسک تغییرات قیمت (هجینگ) یا کسب سود از طریق سفته بازی در روند قیمت است. اگر یک سفته باز معتقد باشد که قیمت ها افزایش خواهد یافت، یک قرارداد آتی می خرد و آن را در زمانی که بخواهد می فروشد (مثلاً در تاریخ تحویل دورتر). سفته باز یا سود می برد (اگر قیمت ها افزایش یافته باشد) یا ضرر می کند (اگر کاهش یافته باشد) که این تفاوت به دلیل تغییر قیمت است.

"محافظت" به معنای جبران تعهدات در بازار در واقعی توسط قراردادهای آتی است. تولید کننده ای که کالایی را با قیمت (فعلی) قیمت خریداری می کند اما به طور معمول فروش مجدد نمی کند تا سه ماه بعد می تواند با فروش معاملات آتی خود را در برابر کاهش قیمت ها بیمه کند: در صورت سقوط قیمت ها ، او در موجودی های خود از دست می دهد اما می تواند با قیمت پایین تری خریداری کند. در صورت افزایش قیمت ، او موجودی خود را به دست می آورد اما در فروش آتی خود از دست می دهد. از آنجا که حرکات قیمت در بازار واقعی و بازار آینده از نزدیک مرتبط است ، ضرر (یا سود) در معاملات واقعی معمولاً با یک سود قابل مقایسه (یا ضرر) در بازار آینده جبران می شود.

بهره برداری از بازارهای آتی نیاز به کالاهایی با نمرات با کیفیت یکنواخت دارد تا معاملات انجام شود بدون اینکه خریدار مجبور به بازرسی از خود کالاها شود. این توضیح می دهد که چرا بازار آینده ، به عنوان مثال ، در دخانیات وجود ندارد ، که از نظر کیفیت بسیار متفاوت است. یک منبع ثابت و غیر قابل ساختگی نیز لازم است. این امر از نظر فنی به عنوان "کشش کم عرضه" گفته می شود ، به این معنی که میزان کالایی که تولید کنندگان به بازار عرضه می کنند ، از قیمتی که در آن قادر به فروش کالا هستند ، تأثیر نمی گذارد. اگر می توان عرضه را نسبتاً سریع به تغییرات تقاضا تعدیل کرد ، گمانه زنی ها بسیار دشوار و خطرناک می شوند زیرا قیمت های فوق العاده بالا یا پایین ، که از آن دلالان قادر به سودآوری هستند ، به محض تنظیم عرضه از بین می روند. کنترل انحصاری تقاضا و عرضه نیز برای بهره برداری از بازار آینده نامطلوب است زیرا قیمت تا حد زیادی کنترل انحصار را منوط می کند و از این رو بعید است که به اندازه کافی نوسان کند تا فرصتی برای سودآوری فراهم کند. به عنوان مثال ، هیچ بازار در الماس وجود ندارد ، زیرا فقط یک تعاونی بازاریابی وجود دارد. در سال 1966 ، بازار لندن در شلاک پس از کنترل دولت هند از قیمت صادرکنندگان در منبع ، کار خود را متوقف کرد.

قبل از جنگ جهانی دوم لندن مرکز تجارت بین المللی کالاهای اولیه بود ، اما شهر نیویورک حداقل به همان اندازه مهم شده است. در این دو شهر است که قیمت های بین المللی بسیاری از محصولات اولیه مشخص می شود. اگرچه نیویورک اغلب بازار بزرگتر دارد ، اما بسیاری از تولید کنندگان بازار لندن را به دلیل نوسانات زیاد تقاضای محلی در ایالات متحده که بر قیمت بازار نیویورک تأثیر می گذارد ، ترجیح می دهند. در بعضی موارد ، توافق نامه های بین المللی اهمیت برخی از بازارهای کالایی را کاهش داده است.

در نیویورک و لندن برای کالاهای اولیه بیشمار از جمله پنبه ، مس ، کاکائو ، شکر ، لاستیک ، قهوه ، پشم و پشم ، قلع ، نقره و گندم وجود دارد. چای ، پشم و خز در لندن به حراج گذاشته می شود ، اما در مورد بسیاری از کالاهای دیگر ، حراج ها با فروش خصوصی کنار گذاشته شده است. در لندن بازار فلزی بسیار بیشتر از سایر بازارهای آتی "نقطه" یا بازار تحویل است. بسیاری از کشورها بازارهای خاص خود را دارند: استرالیا برای پشم ، سریلانکا و هند برای چای و مالزی برای لاستیک و قلع.