کاملا چند ساختار مختلف بازار است که می تواند اقتصاد مشخص وجود دارد. با این حال, اگر شما فقط با این موضوع شروع کار, شما ممکن است بخواهید در چهار نوع اساسی از ساختار بازار نگاه اول: رقابت کامل, رقابت انحصاری, انحصار انحصار, و انحصار. هرکدام از اینها ویژگیها و فرضیات خاص خود را دارند که به نوبه خود بر تصمیمگیری شرکتها و سودهایی که میتوانند بگیرند تاثیر میگذارد.
توجه به این نکته مهم است که همه این ساختارهای بازار در واقعیت وجود ندارند. با این وجود بسیار مهم هستند زیرا به ما کمک می کنند تا بفهمیم شرکت های رقیب چگونه تصمیم می گیرند. در ادامه به چهار ساختار بازار میپردازیم.
1. رقابت کامل
رقابت کامل یک ساختار بازار را توصیف می کند که تعداد زیادی از شرکت های کوچک در برابر یکدیگر رقابت می کنند. در این سناریو یک شرکت واحد هیچ قدرت قابل توجهی در بازار ندارد. در نتیجه, صنعت به عنوان یک کل تولید اجتماعی بهینه سطح خروجی, چرا که هیچ یک از شرکت ها می تواند قیمت های بازار را تحت تاثیر قرار.
ایده رقابت کامل بر اساس چندین فرضیه بنا شده است: (1) همه شرکت ها سود را به حداکثر می رسانند (2) ورود و خروج رایگان به بازار وجود دارد, (3) همه شرکت ها کالاهای کاملا یکسان (یعنی همگن) می فروشند, (4) هیچ ترجیحات مصرف کننده ای وجود ندارد. با نگاه کردن به این فرضیات مشخص می شود که به ندرت در واقعیت رقابت کاملی پیدا خواهیم کرد. این یک جنبه اساسی است زیرا تنها ساختار بازار است که (از لحاظ نظری) می تواند منجر به سطح بهینه اجتماعی تولید شود.
احتمالا بهترین مثال از بازار با رقابت تقریبا کامل ما می توانیم در واقعیت بازار سهام است. اگر شما به دنبال برای کسب اطلاعات بیشتر در رقابت کامل, شما همچنین می توانید پست ما در رقابت کامل در مقابل بررسی.
2. رقابت انحصاری
رقابت انحصاری همچنین به ساختار بازار اشاره دارد که تعداد زیادی از شرکت های کوچک در برابر یکدیگر رقابت می کنند. با این حال, بر خلاف در رقابت کامل, شرکت در رقابت انحصاری فروش محصولات مشابه اما کمی متفاوت. این به شما درجه خاصی از قدرت بازار را می دهد که به شما امکان می دهد قیمت های بالاتری را در یک محدوده خاص شارژ کنید.
رقابت انحصاری بر اساس مفروضات زیر است: (1) همه شرکت ها سود را به حداکثر می رسانند (2) ورود و خروج رایگان به بازار وجود دارد (3) شرکت ها محصولات متمایز را می فروشند (4) مصرف کنندگان ممکن است یک محصول را بر دیگری ترجیح دهند. این فرضیات کمی به واقعیت نزدیکتر از فرضیاتی هستند که ما در رقابت کامل نگاه کردیم. با این حال, این ساختار بازار دیگر نتایج در یک سطح اجتماعی بهینه از خروجی به دلیل شرکت های قدرت بیشتر و می تواند قیمت های بازار به درجه خاصی را تحت تاثیر قرار.
نمونه ای از رقابت انحصاری بازار غلات است. است تعداد زیادی از مارک های مختلف وجود دارد (به عنوان مثال, درپوش بحران, حلقههای خوش شانس, حلقه فروت, جکهای اپل). احتمالا طعم اکثریت کمی متفاوت است اما در پایان روز همه غلات صبحانه هستند.
3. الیگوپولی
انحصارطلبی توصیف ساختار بازار است که توسط تنها تعداد کمی از شرکت های تحت سلطه. این منجر به یک حالت رقابت محدود می شود. شرکت ها می توانند در برابر یکدیگر رقابت کنند یا همکاری کنند (همچنین نگاه کنید به رقابت کورنوت و برتراند). با این کار می توانند از قدرت بازار جمعی خود برای افزایش قیمت ها و کسب سود بیشتر استفاده کنند.
ساختار بازار انحصاری بر اساس مفروضات زیر است: (1) همه شرکت ها سود را به حداکثر می رسانند, (2) الیگوپلی ها می توانند قیمت ها را تعیین کنند, (3) موانع ورود و خروج در بازار وجود دارد, (4) محصولات ممکن است همگن یا متفاوت باشند, و (5) فقط چند شرکت بر بازار تسلط دارند. متاسفانه به وضوح تعریف نشده است که "چند شرکت" دقیقا به چه معناست. به عنوان یک قاعده کلی, ما می گویند که انحصارطلبی به طور معمول متشکل از حدود 3-5 شرکت های غالب.
برای مثال الیگوپولی بیایید به بازار کنسول های بازی نگاه کنیم. این بازار توسط سه شرکت قدرتمند تحت سلطه: مایکروسافت سونی و نینتندو. این امر همه را با مقدار قابل توجهی از قدرت بازار ترک می کند.
4. انحصار
انحصار به ساختار بازار اشاره دارد که یک شرکت واحد کل بازار را کنترل می کند. در این سناریو, شرکت دارای بالاترین سطح از قدرت بازار, به عنوان مصرف کنندگان انجام هر گونه جایگزین ندارد. در نتیجه انحصارها اغلب تولید را کاهش می دهند تا قیمت ها را افزایش دهند و سود بیشتری کسب کنند.
مفروضات زیر ساخته شده است که ما در مورد انحصارات صحبت: (1) انحصار حداکثر سود, (2) این می تواند قیمت مجموعه, (3) موانع بالا برای ورود و خروج وجود دارد, (4) تنها یک شرکت است که غالب کل بازار وجود دارد.
از منظر جامعه اکثر انحصارات مطلوب نیستند زیرا منجر به تولید کمتر و قیمت های بالاتر در مقایسه با بازارهای رقابتی می شوند. بنابراین اغلب توسط دولت تنظیم می شوند. نمونه ای از انحصار در زندگی واقعی می تواند مونسانتو باشد. این شرکت حدود 80 درصد از کل ذرت برداشت شده در ایالات متحده را علامت گذاری می کند که سطح بالایی از قدرت بازار را به خود اختصاص می دهد. اطلاعات بیشتر در مورد انحصارات را می توانید در پست ما در مورد قدرت انحصار بیابید.
خلاصه
چهار نوع اساسی از ساختار بازار وجود دارد: رقابت کامل, رقابت ناقص, انحصار انحصاری, و انحصار. رقابت کامل یک ساختار بازار را توصیف می کند که تعداد زیادی از شرکت های کوچک با محصولات همگن در برابر یکدیگر رقابت می کنند. در همین حال رقابت انحصاری به ساختار بازار اشاره دارد که تعداد زیادی از شرکت های کوچک با محصولات متمایز در برابر یکدیگر رقابت می کنند. الیگوپولی ساختار بازار را توصیف می کند که تعداد کمی از شرکت ها در برابر یکدیگر رقابت می کنند. انحصار به یک ساختار بازار اشاره دارد که یک شرکت واحد کل بازار را کنترل می کند.
