تفاوت بین رژیم های نرخ ارز شناور و ثابت چیست؟
شما شاید با اصطلاحات "رژیم نرخ ارز شناور" و "رژیم نرخ ارز ثابت" آشنا باشید ، اما آیا تفاوت های عمده ای را که آنها را از هم جدا می کند می فهمید؟در این قطعه ، ما عوامل متمایز هر مدل را توضیح می دهیم ، که هر دو تأثیر قابل توجهی در سوال مدیریت ارزها در بازار ارز دارند.
رژیم نرخ ارز به طور کلی به عنوان روشی تعریف می شود که یک کشور یا چندین کشور ، نرخ ارز ارز آنها را در رابطه با دیگران تعیین می کند. اگرچه قبلاً گسترده بود ، ارزهای اکثر کشورهای توسعه یافته دیگر توسط یک سیستم نرخ ارز ثابت اداره نمی شوند. رژیم نرخ ارز شناور ، همچنین به عنوان رژیم انعطاف پذیر نرخ ارز شناخته می شود ، شایع ترین رژیم نرخ ارز امروز است. دو نوع اصلی رژیم نرخ ارز وجود دارد
رژیم نرخ ارز شناور (یا انعطاف پذیر)
در اینجا ، هدف نرخ ارز خاصی وجود ندارد. نرخ ارز مطابق با عرضه و تقاضا در بازار ارزی آزادانه نوسان می کند.
رژیم نرخ ارز ثابت (یا چسبیده)
نرخ ارز به یک استاندارد خاص (به طور معمول ارز دیگری یا سبد ارز) تنظیم شده است. با این حال ، نرخ ارز مجاز به نوسان در محدوده باریک این معیار یا استاندارد است.
مقامات پولی یک کشور یا منطقه خاص به طور معمول تحت یک رژیم نرخ ارز که با اهداف خود و موقعیت بین المللی آنها مطابقت دارد ، اتخاذ و فعالیت می کنند. در حالی که اکنون سیستم نرخ ارز شناور (یا انعطاف پذیر) در حال حاضر گسترده است ، برخی از مدل ها ، مانند چین ، دارای ویژگی های خاصی هستند که بر نرخ ارز بین المللی تأثیر می گذارد. بیایید نگاهی به ویژگی های خاص رژیم های اصلی نرخ ارز بیندازیم.
رژیم نرخ ارز متوسط
رژیم های نرخ ارز واسطه ، همانطور که از نام آنها پیداست ، بین رژیم های نرخ ارز ثابت و شناور است. طبق این رژیم ، تغییر کمی در مورد نرخ ارز ثابت وجود دارد. این رژیم های نرخ ارز شامل PEG های خزنده است که رژیم های نرخ ارز ثابت هستند که امکان تقدیر و استهلاک تدریجی را در گروهی از نرخ ها فراهم می کنند.
به عنوان بخشی از ایجاد اتحادیه اروپا، سیستم پولی اروپا به عنوان اولین گام برای یکسان سازی نرخ ارز کشورهای آینده منطقه یورو ایجاد شد. توافق‌نامه چندجانبه نرخ ارز قابل تنظیم، کشورهای منطقه یورو را ملزم می‌کرد تا ارزهای خود را به یکدیگر پیوند دهند تا از نوسانات بزرگ در ارزش جلوگیری کنند، قبل از اینکه نرخ‌ها در نهایت در برابر ارز جدید: یورو ثابت شوند. در همین راستا، کشورهای آسیایی نیز به دنبال راه حل هایی برای ارتقای ثبات مالی در منطقه هستند و ابتکار چیانگ مای را ایجاد کرده اند که هدف آن متحد کردن اقتصادهای ارزهای آسه آن و چین، کره جنوبی و ژاپن حول یک رژیم نرخ ارز متوسط است.
رژیم نرخ ارز شناور (یا انعطاف پذیر) چیست؟
با توجه به بحران های مکرر اقتصادی دهه 1970، شرایط سخت نرخ ارز دیگر برای اکثر اقتصادهای توسعه یافته معنی نداشت. رژیم نرخ ارز ثابت موجود دیگر با واقعیت های یک اقتصاد جهانی که به طور فزاینده ای نوسان می کند سازگار نبود. در چنین شرایطی، رژیم نرخ ارز شناور (یا انعطاف پذیر) فراگیر شد.
یک رژیم نرخ ارز شناور (یا منعطف) توسط عرضه و تقاضا در بازار ارز کنترل می شود. ارزهای اصلی جهانی (که معمولاً به عنوان ارزهای G7 نامیده می شوند، بر اساس این مدل هستند. نرخ مبادله دلار آمریکا (USD)، یورو (EUR) و ین ژاپن (JPY)، به عنوان مثال، آزادانه در نوسان است. مطابق با حرکات بازار
در شکل "مخفی" نرخ شناور، ارزش ارزهای مختلف کاملاً به نوسانات بازار بستگی دارد. اما رژیم های شناور تا حدودی متمایز نیز وجود دارد، مانند «رژیم شناور مدیریت شده» که توسط چین پذیرفته شده است.
رژیم نرخ ارز شناور مدیریت شده
بر اساس این سامانه، بانک مرکزی به طور مرتب با ابلاغ نرخ ارز مورد نظر خود به فعالان تخصصی بازار ارز، مداخله می کند. اینها متعاقبا اقدامات لازم را برای رسیدن به این نرخ انجام می دهند. این مدل با تنظیم تحولات بازار با هدف حفظ نرخ ارز در یک مقدار هدف خاص عمل می کند.
لازم به ذکر است که حتی در خالص ترین رژیم های نرخ ارز شناور، بانک های مرکزی تمایل دارند گهگاه به ویژه در مواقع بحرانی، مداخله کنند تا از کاهش یا بیش از حد ارزش گذاری پول محلی جلوگیری کنند و به مسائل اقتصادی ناشی از چنین تحولاتی رسیدگی کنند.
آیا می دانستید؟
رژیم نرخ ارز مدیریت شده چین برای چندین سال موضوع بحث و مناقشه بوده است. برای برخی از کشورها و حوزه های ارزی رقیب، سیاست پولی مداخله جویانه اتخاذ شده توسط بانک خلق چین - بانک مرکزی چین - ناعادلانه تلقی می شود، زیرا گفته می شود یوان (CNY) را در نرخ پایین نگه می دارد، بنابراین به نفع صادرات چین است.
رژیم نرخ ارز ثابت چیست؟
رژیم های نرخ ارز ثابت در کشورهای توسعه یافته بین دهه 1940 و 1970 بسیار رایج بود. بر اساس این مدل، نرخ ارز به یک استاندارد (یک ارز یا سبدی از ارزها) متصل می شود و این توسط بانک مرکزی صادرکننده مدیریت می شود.
نرخ مرکزی یا برابری مرکزی به عنوان نرخ مبادله "مرجع" نیز شناخته می شود. یک باند نوسان خاصی در اطراف این مجاز است. در یک رژیم نرخ ارز ثابت، بانک مرکزی باید نرخ ارز را در حدود نرخ برابری مرکزی حفظ کند. برای انجام این کار، در صورت نیاز، ارز را خریداری یا می فروشد.
بانک مرکزی مربوطه برای خرید و فروش ارز خود صرفاً نیاز به حفظ سطح کافی از ذخایر دارد.
آیا می دانستید؟
پس از توافق برتون وودز در سال 1944، بسیاری از کشورهای توسعه یافته رژیم نرخ ارز ثابت را اتخاذ کردند. ارزش پول آنها با توجه به قیمت طلا یا دلار آمریکا که در آن زمان قابل بازخرید در طلا بود، تعیین می شد. باند نوسان حول نرخ مرکزی 1 درصد تعیین شد. از سال 1971 به بعد، زمانی که ایالات متحده اقدامات کاهش ارزش پول را دنبال کرد، تبدیل دلار به طلا دیگر قابل توجیه نبود و اصول توافق دیگر اعمال نمی شد. در سال 1976، توافق جامائیکا منجر به ایجاد یک رژیم نرخ ارز شناور گسترده شد که بر اساس عرضه و تقاضا اداره می شد.
رژیم بهینه نرخ ارز چیست؟
امروزه، رژیم نرخ ارز شناور (یا انعطاف پذیر) تا حد زیادی رایج ترین مدل است و توسط اکثر کشورهای توسعه یافته اتخاذ شده است. برای بسیاری از کشورهای توسعه یافته، می تواند رژیم بهینه نرخ ارز باشد. بر اساس این مدل، نرخ ارز متناسب با عرضه و تقاضا در بازار ارز بدون مانع در نوسان است. با این حال، رژیم های شناور مدیریت شده نیز وجود دارند که ماهیت مداخله جویانه تری دارند، مانند رژیم چین. رژیم نرخ ارز ثابت به شدت تنظیم شده است. ارزش ارز مربوطه در یک باند نوسانی دقیق حفظ می‌شود، که معمولاً رژیم نرخ ارز ترجیحی برای اقتصادهای کوچک‌تر باز به تجارت خارجی و مستعد تجربه تورم شدید است.
درک رژیم نرخ ارز اتخاذ شده توسط یک کشور یا منطقه ارزی خاص برای درک بازار ارز بسیار مهم است. درک کلی از مدل‌های مختلف به شما امکان می‌دهد تا احتمال نوسانات نرخ ارز را بهتر پیش‌بینی کنید و موقعیت مناطق و ارزهای مختلف را ارزیابی کنید.
